Nog even bij praten met mijn compagnon, lopende dingetjes overdragen en samen een kop koffiedrinken en dan is het eindelijk zo ver. Met een gerust gevoel en vol vertrouwen sluit ik de deur van onze fotostudio, nadat ik Marian veel succes heb gewenst. Zou ze net als ik genieten van de vakantietijd in ons bedrijf? Het is iets rustiger dan de afgelopen weken. De auto is ingepakt…hopelijk zijn we niets vergeten. De zon staat hoog aan de hemel maar de airco in de auto werkt prima. Het is drukker dan normaal op deze route. In gedachten probeer ik me te bedenken hoe vaak ik deze route nu al heb gereden. Onwijs vaak en het verveelt me nog steeds niet. Vroeger reden we in de zomerperiode met mijn ouders naar de Zeeuwse kust maar inmiddels heb ik zelf meer binding met het Waddeneiland Ameland gekregen. De zee, het strand en de zeewind door je haren zijn hetzelfde maar toch zijn er veel, heel veel verschillen die me toch telkens deze kant optrekken.

Onderweg dwalen mijn gedachten nog even terug naar een paar opdrachten die ik door mijn vakantie moest overdragen. Als we de Grandyk in Holwerd oprijden en ik de veerboot zie liggen aan de veersteiger, krijg ik het vakantiegevoel te pakken en gaat de knop om. Wat is het toch fijn dat we samenwerken en we elkaar blindelings ons werk toevertrouwen. Dat is goud waard!

Niet veel later zitten we op de boot en is het genieten al volop gestart. Fluitend pakken we onze spullen uit en wordt de eerste koffie gezet. Met een boek, het puzzelboekje voor de afleiding en de koffie zitten we niet veel later op het terras. De beentjes op de stoel, snoet in de zon, lekker eten en …..jaaah…rust.
Tot dat moment heb ik het nog niet zo in de gaten gehad maar ik merk dat het batterijtje toch wat leeg is geraakt in de afgelopen maanden.

Niet zo gek, hoor ik een stemmetje in mijn hoofd zeggen, maar die wuif ik weg. De verbouwing van onze studio was en is een geweldige klus geweest en heeft er flink ingehakt maar wat genieten we er elke dag van om hier te kunnen werken. Het was een lang traject maar het is het meer dan waard geweest. De openingsweek werd overgoten door coronamaatregelen en was niet zoals we het voor ogen hadden maar ondanks dat kijken we terug op een mooie week.

Hierna ben ik op persoonlijk vlak wel wat tegenslagen tegengekomen die me energie hebben gekost. Maar mijn lijfspreuk “Het is wat het is”, heeft me ook hierdoorheen getrokken en in laten zien dat je het eenvoudig weg niet voor de hele wereld goed kunt doen.

De samenwerking met Marian is niet nieuw. Dit jaar vieren we zelfs ons eerst onofficiële lustrum! Vijf jaar geleden was Jesse de aanleiding tot onze eerste samenwerking. Vorig jaar oktober werd dit in echt officieel met een handtekening bij de Kamer van Koophandel. Samen sta je sterker, houd je elkaar scherp, blijven creatief en wordt de lat nog altijd verlegd…

Mijn batterijtje loopt langzaam vol deze dagen in het zonnetje. Met blote voeten op het strand en in de branding van de zee. Genieten met een hoofdletter G zodat we binnenkort weer vol gas aan de bak kunnen. Is het gek dat ik me daar nu alweer een beetje op verheug…?