Werken is een noodzakelijk iets om ervoor te kunnen zorgen dat je elke maand je rekeningen kunt betalen, boodschappen kunt doen, uitjes te organiseren met je gezin én zo af en toe op vakantie kunt gaan om de boel even lekker de boel te laten zijn…. Werken…..eigenlijk een onbenullig woord maar het verschil ligt daar hoe je tegen je werk aan kijkt. Sta je elke morgen op en ga je met tegenzin richting je dagelijkse werkomgeving óf vertrek je met een blije lach en verschijn je vol energie op je werkplek? Even afgezien van wat die gewerkte uren aan het eind van de maand opleveren gaat mijn voorkeur toch echt uit naar de optie – blije lach en vol energie -! Dan zit ik na vele jaren vol enthousiasme rondgedobberd te hebben in de horeca, nu toch ook wel erg op mijn plek. Het verschil is dat ik nu geen werkgever meer heb maar nu mijn eigen richting voor de volle 100% mag bepalen. De overeenkomst met mijn vorige carrièrestop is, dat ik ook nu nog steeds niet slapend rijk ga worden. Hoewel een heel aantal mensen het tegenovergestelde verwachten en zelfs durven uit te spreken – al is het dan niet rechtstreeks naar mij maar via een omweg – moet ik concluderen dat dat toch echt niet het geval is. Vind ik dat erg? Nee, want ik heb toevallig wel de leukste baan met ontzettend veel afwisseling, veel verschillende mensen en ook nog eens een enorm leuke – compagnon – waarmee het erg fijn samenwerken is.

Veelal wordt er vanuit gegaan dat de foto’s na het maken van een reportage, vanzelf uit de camera rollen richting een verpakt linkje om vervolgens in de mailbox van de geportretteerde te belanden. Dat is “bijna” het geval maar heeft toch wel wat meer voeten in de aarde. Voor elk uur dat we fotograferen mag je er nog een uur bij op tellen voor de bewerking en correcte afhandeling van de bestanden. Uren die mensen niet zien en dus ook vaak vergeten en zo hun beeldvorming alleen maar versterkt als ’t gaat over de fotograaf die slapend rijk zou kunnen worden.